Ruch rastamański lub rastafariański powstał na Jamajce w latach 30. XX wieku. Za jego założyciela uważa się Haile Selassie (oryginalnie Ras Tafari Makkonen), księcia pochodzenia etiopskiego, którego słynna wypowiedź stała się podstawową do całej filozofii.
Chodziło o jego opinię, że pokój na śwecie możliwy będzie tylko wtedy, gdy kolor skóry będzie miał mniejsze znaczenie niż kolor oczu. Do Stanów Zjednoczonych i reszty świata rastamanizm dotarł około lat 70 i utożsamiony został z nurtem muzyki reggae. Rastafarianin to człowiek nastawiony pozytywnie do wszystkich, nieprzejawiający żadnych oznak agresji czy stresu, spokojny i żyjący w zgodzie z naturą.
Powinien być życzliwy i przychylny każdemu, wyznawać równość i wolność każdej jednostki ludzkiej. Członkowie tej subkultury są w większości wegetarianami i wyznają religię, która łączy elementy judaizmu, hinduizmu oraz chrześcijaństwa o korzeniach etiopskich. Jednym z rytuałów rastamańskich jest wspólne palenie marihuany, która uważana jest za święte zioło przybliżające do Boga i zwiększające poziom świadomości.
Cechą charakterystyczną rastaman jest podkreślanie barw etiopskiej flagi w wyglądzie zewnętrznym oraz noszenie ubrań luźnych i nie krępujących ruchów. Nierzadkie jest także noszenie dredów, przykrywanych wełnianą czapką z daszkiem.